- virosus
- 1. virōsus, a, um (vir), mannsüchtig, mannstoll, uxor, Lucil. 282: femina, Apul. met. 9, 14: filia, Porphyr. Hor. carm. 3, 15, 8: virosa non sum, Afran. com. 62. – v. Manne, Scip. Afr. bei Gell. 6 (7), 12, 5. – übtr., si mulier eo lotio locos (= vulvam) fovebit, numquam ii virosi (geil) fient, Cato r.r. 157, 11.————————2. vīrōsus, a, um (virus), I) von starkem Geruche, stark riechend od. stinkend, castorea, Verg.: odor, Scrib. Larg.: pisces, Cels.: aves, Apic.: virosissimum remedium, Scrib. Larg.: iuncus Africanus est virosae mordacitatis, hat einen scharfen u. stinkenden Geschmack, Plin. – II) giftig, spinae, Apul. met. 7, 18. p. 483 ed. Oud. (Hildebr. viriosas): os (serpentis), Salv. adv. avar. 1, 1. § 1. – übtr., assertio, Mart. Cap. 4. § 332: aures mariti virosā susurrorum faece completae, Sidon. epist. 5, 7, 7.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.